Eerste week op Hidi
Door: Henny
Blijf op de hoogte en volg Henny
11 Januari 2014 | Ethiopië, Debre Zeyit
Lieve allemaal.
De eerste dagen zitten erop.
Zoals de meeste mensen al wel weten stopt Tineke met het werk op Hidi.
Zij gaat terug naar Nederland. Haar vervanger, Els, hoopt over ongeveer 1-2 weken te komen. Die tijd kan ik dus niet in de kliniek werken, want ik werk/ondersteun onder hun verantwoording. Daarom heb ik een andere taak gekregen (samen met Anneke) voor de tussenliggende tijd. We gaan de container (waar het washok, omkleedhok en de voorraad van de kliniek in zitten) schuren en verven. Er zijn al 3 kamers gemaakt. Daar zullen we onze tijd nuttig kunnen besteden.
We hopen als Els is gearriveerd mee te gaan draaien in de kliniek. Het is zo een wat vreemde start, maar we kunnen evengoed genoeg betekenen!
De reis is gelukkig voorspoedig verlopen.. en ik ben bewaard op de grote reis.
De eerste vlucht, naar Frankfurt, zat ik naast een piloot…en nee ik zat niet in de cockpit, maar hij was deze ronde passagier. Erg leuk en gezellig.
Wel moest ik mijn handtrolley inleveren bij het instappen, omdat het vliegtuig vol zat.. dus werd dit bij de gewone bagage gezet.. gelukkig zat mijn camera er nog in toen in op Addis aankwam…pfff dat was een hele opluchting!
Op Frankfurt even moeten wachten; wat een saai vliegveld is dat zeg.. zo grijs en donker. Maar ik was ruim op tijd in de gate, dus kon nog even chillen.
Toen begon de langere vlucht.. we hadden geluk, want we hebben 1,5 uur korter gevlogen dan normaal…wind mee! Wel wat kunnen dutten, maar ja het is niet echt mijn ding om zittend te slapen.
Op Addis dacht ik even snel geld te wisselen voordat ik door de douane ging.. maar die man in het hokkie had denk ik geen zin om 3 Nederlanders achter elkaar te helpen, want ik moest dat maar later doen. Zijn excuus was dat hij niet genoeg geld had om te wisselen…helaas had hij dat wel voor de donkere mensen achter mij. En ik baalde wel extra, want de rij bij de douane was behoorlijk aangegroeid. Maar we kwamen er wel!
Toen de bagage..dat duurde echt een poos. Ik zag in de hoek van de bagage hal een enorme stapel koffers achter een scherm en dacht…ik hoop niet dat mijnes ergens onderop ligt (niet overdreven, minstens 800 koffers). Maar na een half uur was het dan toch zo ver.. een voor een kwamen ze binnen. Ik was blij met de bagagekarren;-) Gelukkig was er geen probleem toen ik mijn koffers opnieuw door de scan moest doen. Ik zag anderen die hun hele koffer uit moesten pakken.. om ik weet niet wat voor kleine reden..
Eindelijk buiten het vliegveld, op zoek naar Tineke…en ja daar kwam ik eindelijk ome Henk ook tegen. Hij was vanaf Brussel gevlogen, dus had hem nog niet gezien. Had wel een paar gegadigde mannen, maar ik durfde toch niet goed te vragen of ze ome Henk waren..
We gingen samen op weg naar Hidi.. het rijden is bizar, mijn scheepshoorn zou hier goed van pas komen. Is het niet voor de andere bestuurders, dan is het wel voor de koeien, ezels en geiten. Wat een eigenwijze krengen soms.
En volgens mij krijg je hier een boete als je niet toetert, terwijl het in Nederland andersom is..
De laatste 15-19 km was zandweg.. niet best, dat schuiven ze volgens mij niet plat na het regenseizoen. Het is echt hobbelen, ook al rij je maar 20, dan zit je soms nog met je hoofd tegen het dak van de auto.
Eindelijk mijn kamer in zicht. Ik was erg moe en heb nog even een uurtje geslapen. Daarna gegeten bij Tineke.
Ik deel mijn kamer tot de13e januari, want dan vertrekt Anne-Ruth
(een verpleegkundige) en krijg ik haar kamer.
Donderdag boodschappen gedaan in Debre Zeit, voor onze bouwvakkers klus. Wat mooi al die ‘shops’.. bestaand uit golfplaten en zeil. Als je geluk hebt kun je van buiten een glimp opvangen wat er binnen verkocht wordt. Maar zowaar, binnen 2 uur hadden we alles… dat is prachtig voor Ethiopië. Helaas hebben ze hier geen Karwei of Gamma, waar je alles in één keer kan kopen.
Daarna nog even een drankje gedaan op een terras bij een hotel.
Pine-appel jus. En toen weer terug over de zandweg.
Vrijdag begonnen met het schuren van de container…dat is pittig werk als het 29 graden is en je op 1900 meter hoogte zit. We zijn om 14uur ook maar gestopt, want ik was stiekem geradbraakt..het omschakelen van de cultuur, het klimaat, de omgeving, de mensen… en werken… wowh wat een indrukken. Dat vreet de nodige energie! (Stiekem ben ik denk ik toch een mietje)
Maar we zijn over de helft met het schuren…alhoewel pa het waarschijnlijk lang niet goed vind, maar het is hier Ethiopië dus ze vinden het al vreemd dat we schuren;) En pa je bent van harte uitgenodigd om te komen helpen!! Kunnen we samen schuren en stoeien.
Het bed in de omkleedruimte is opgemaakt en de gordijnen hangen in de container, dat heeft de nodige voeten in de aarde…voordat er eens gaatjes geboord zijn, (een ochtend verder) en de gordijnen moesten nog wat ingekort worden.. dus ik ben ook al aan het naaien geweest..maar hoe moet ik mijn spoel vervangen mama??
Gerard ik ben heel blij met m’n zaklamp. Hij doet het prima! En echt handig hoor..de eerste snake al gespot ’s avonds op weg naar mijn huisje. Was toch wel halve meter..
de paden zijn van zand en ze liggen ook nog eens vol met kei(tjes)-en en soms maak ik nog wel eens een schuiver; gelukkig nog nooit een buik of kont schuiver, maar de Ethiopiërs lachen me wel stiekem uit in hun vuistje.
Het douchen…leuk voor Jo en Wil…willen jullie zwarte (neger) springbeesten komen vangen? Het schijnen sprinkhanen te zijn.
Je schrikt je naar..of je ziet net een mooie grote salamander ergens onder de deur door glippen..tot nog toe niet in m’n huisje. Vanmiddag was ik in de douche (die vol driehoeksvliegjes zat en waar je de douchekop vast moet houden, anders worden alleen je voeten gewassen) en daar sprong er telkens een soort pluizebol heen en weer.. het bleek een rups te zijn, met haren van wel 3 cm denk ik..ik heb hem maar snel naar buiten geschopt
Morgen naar de stad voor de boodschappen en eten voor het afscheid van Tineke, samen met de kliniek medewerkers.
We zijn nu net terug op de compount, helaas deed de stroom het niet in de stad, dus geen internet. Ik gebruik nu even een stick van Tineke.. onderweg naar huis, door het donker, achter op de Toyota in zo'n grote laadbak, kwamen we een jonge zwangere vrouw tegen (die hier dus door het donker uren loopt met weeen.terwijl je hier 's nachts de hyena's hoort janken...) en zij mag nu dus niet bevallen bij ons in de kliniek...zij moet door verwezen worden naar een andere kliniek (Ethiopische) omdat er op het moment veel moeite is tussen de klinieken..Zo erg dat we dan niet de zorg kunnen geven die de mensen nodig hebben en ook graag hier in de kliniek ontvangen..maar dat we ze door moeten sturen..
Ik ben dankbaar dat alles tot nog toe goed is gegaan. De Heere gedenkt ons in Ethiopië en ook de mensen thuis!
Veel liefs,
Henny
De eerste dagen zitten erop.
Zoals de meeste mensen al wel weten stopt Tineke met het werk op Hidi.
Zij gaat terug naar Nederland. Haar vervanger, Els, hoopt over ongeveer 1-2 weken te komen. Die tijd kan ik dus niet in de kliniek werken, want ik werk/ondersteun onder hun verantwoording. Daarom heb ik een andere taak gekregen (samen met Anneke) voor de tussenliggende tijd. We gaan de container (waar het washok, omkleedhok en de voorraad van de kliniek in zitten) schuren en verven. Er zijn al 3 kamers gemaakt. Daar zullen we onze tijd nuttig kunnen besteden.
We hopen als Els is gearriveerd mee te gaan draaien in de kliniek. Het is zo een wat vreemde start, maar we kunnen evengoed genoeg betekenen!
De reis is gelukkig voorspoedig verlopen.. en ik ben bewaard op de grote reis.
De eerste vlucht, naar Frankfurt, zat ik naast een piloot…en nee ik zat niet in de cockpit, maar hij was deze ronde passagier. Erg leuk en gezellig.
Wel moest ik mijn handtrolley inleveren bij het instappen, omdat het vliegtuig vol zat.. dus werd dit bij de gewone bagage gezet.. gelukkig zat mijn camera er nog in toen in op Addis aankwam…pfff dat was een hele opluchting!
Op Frankfurt even moeten wachten; wat een saai vliegveld is dat zeg.. zo grijs en donker. Maar ik was ruim op tijd in de gate, dus kon nog even chillen.
Toen begon de langere vlucht.. we hadden geluk, want we hebben 1,5 uur korter gevlogen dan normaal…wind mee! Wel wat kunnen dutten, maar ja het is niet echt mijn ding om zittend te slapen.
Op Addis dacht ik even snel geld te wisselen voordat ik door de douane ging.. maar die man in het hokkie had denk ik geen zin om 3 Nederlanders achter elkaar te helpen, want ik moest dat maar later doen. Zijn excuus was dat hij niet genoeg geld had om te wisselen…helaas had hij dat wel voor de donkere mensen achter mij. En ik baalde wel extra, want de rij bij de douane was behoorlijk aangegroeid. Maar we kwamen er wel!
Toen de bagage..dat duurde echt een poos. Ik zag in de hoek van de bagage hal een enorme stapel koffers achter een scherm en dacht…ik hoop niet dat mijnes ergens onderop ligt (niet overdreven, minstens 800 koffers). Maar na een half uur was het dan toch zo ver.. een voor een kwamen ze binnen. Ik was blij met de bagagekarren;-) Gelukkig was er geen probleem toen ik mijn koffers opnieuw door de scan moest doen. Ik zag anderen die hun hele koffer uit moesten pakken.. om ik weet niet wat voor kleine reden..
Eindelijk buiten het vliegveld, op zoek naar Tineke…en ja daar kwam ik eindelijk ome Henk ook tegen. Hij was vanaf Brussel gevlogen, dus had hem nog niet gezien. Had wel een paar gegadigde mannen, maar ik durfde toch niet goed te vragen of ze ome Henk waren..
We gingen samen op weg naar Hidi.. het rijden is bizar, mijn scheepshoorn zou hier goed van pas komen. Is het niet voor de andere bestuurders, dan is het wel voor de koeien, ezels en geiten. Wat een eigenwijze krengen soms.
En volgens mij krijg je hier een boete als je niet toetert, terwijl het in Nederland andersom is..
De laatste 15-19 km was zandweg.. niet best, dat schuiven ze volgens mij niet plat na het regenseizoen. Het is echt hobbelen, ook al rij je maar 20, dan zit je soms nog met je hoofd tegen het dak van de auto.
Eindelijk mijn kamer in zicht. Ik was erg moe en heb nog even een uurtje geslapen. Daarna gegeten bij Tineke.
Ik deel mijn kamer tot de13e januari, want dan vertrekt Anne-Ruth
(een verpleegkundige) en krijg ik haar kamer.
Donderdag boodschappen gedaan in Debre Zeit, voor onze bouwvakkers klus. Wat mooi al die ‘shops’.. bestaand uit golfplaten en zeil. Als je geluk hebt kun je van buiten een glimp opvangen wat er binnen verkocht wordt. Maar zowaar, binnen 2 uur hadden we alles… dat is prachtig voor Ethiopië. Helaas hebben ze hier geen Karwei of Gamma, waar je alles in één keer kan kopen.
Daarna nog even een drankje gedaan op een terras bij een hotel.
Pine-appel jus. En toen weer terug over de zandweg.
Vrijdag begonnen met het schuren van de container…dat is pittig werk als het 29 graden is en je op 1900 meter hoogte zit. We zijn om 14uur ook maar gestopt, want ik was stiekem geradbraakt..het omschakelen van de cultuur, het klimaat, de omgeving, de mensen… en werken… wowh wat een indrukken. Dat vreet de nodige energie! (Stiekem ben ik denk ik toch een mietje)
Maar we zijn over de helft met het schuren…alhoewel pa het waarschijnlijk lang niet goed vind, maar het is hier Ethiopië dus ze vinden het al vreemd dat we schuren;) En pa je bent van harte uitgenodigd om te komen helpen!! Kunnen we samen schuren en stoeien.
Het bed in de omkleedruimte is opgemaakt en de gordijnen hangen in de container, dat heeft de nodige voeten in de aarde…voordat er eens gaatjes geboord zijn, (een ochtend verder) en de gordijnen moesten nog wat ingekort worden.. dus ik ben ook al aan het naaien geweest..maar hoe moet ik mijn spoel vervangen mama??
Gerard ik ben heel blij met m’n zaklamp. Hij doet het prima! En echt handig hoor..de eerste snake al gespot ’s avonds op weg naar mijn huisje. Was toch wel halve meter..
de paden zijn van zand en ze liggen ook nog eens vol met kei(tjes)-en en soms maak ik nog wel eens een schuiver; gelukkig nog nooit een buik of kont schuiver, maar de Ethiopiërs lachen me wel stiekem uit in hun vuistje.
Het douchen…leuk voor Jo en Wil…willen jullie zwarte (neger) springbeesten komen vangen? Het schijnen sprinkhanen te zijn.
Je schrikt je naar..of je ziet net een mooie grote salamander ergens onder de deur door glippen..tot nog toe niet in m’n huisje. Vanmiddag was ik in de douche (die vol driehoeksvliegjes zat en waar je de douchekop vast moet houden, anders worden alleen je voeten gewassen) en daar sprong er telkens een soort pluizebol heen en weer.. het bleek een rups te zijn, met haren van wel 3 cm denk ik..ik heb hem maar snel naar buiten geschopt
Morgen naar de stad voor de boodschappen en eten voor het afscheid van Tineke, samen met de kliniek medewerkers.
We zijn nu net terug op de compount, helaas deed de stroom het niet in de stad, dus geen internet. Ik gebruik nu even een stick van Tineke.. onderweg naar huis, door het donker, achter op de Toyota in zo'n grote laadbak, kwamen we een jonge zwangere vrouw tegen (die hier dus door het donker uren loopt met weeen.terwijl je hier 's nachts de hyena's hoort janken...) en zij mag nu dus niet bevallen bij ons in de kliniek...zij moet door verwezen worden naar een andere kliniek (Ethiopische) omdat er op het moment veel moeite is tussen de klinieken..Zo erg dat we dan niet de zorg kunnen geven die de mensen nodig hebben en ook graag hier in de kliniek ontvangen..maar dat we ze door moeten sturen..
Ik ben dankbaar dat alles tot nog toe goed is gegaan. De Heere gedenkt ons in Ethiopië en ook de mensen thuis!
Veel liefs,
Henny
-
11 Januari 2014 - 20:13
Jan & Wilma:
Hé Buffel,
Leuk verslagje, al heel wat indrukken op gedaan.
Die sprinkhanen kan je vangen en opeten hé, wis je nog niet hè! Geeft niet want je bent er nog maar net;--.
Jammer dat je niet meteen in de kliniek aan de gang kan, hope dat je de komende weken als die Els er is nog wat patiënten komen.
Hé doe kalm aan en voorzichtig en een goeie zondag.
GRXXXje Jan Wilma en kinders -
11 Januari 2014 - 22:13
Papa, Mama En Johanneke:
Lieve Henny.
Hebben net je verslag gelezen. Tjonge jonge, petje af hoor!!! Je bent een echte doorzetter, ik (Johanneke) had hard gegild en met schoenen aan gedoucht ;-) dat je zo'n beest weg durft te trappen.
Papa denkt er nog over na om te komen, maar is bang dat jullie al klaar zijn voordat hij er is. Hij mist je wel.
Mama vraagt of het een brother is? De spoel wil ze thuis wel even voor je wisselen want dat is een beetje moeilijk uit leggen. Hopelijk is daar iemand die het ook weet...
We danken je voor je verslag en wensen je veel sterkte en wijsheid..
Ook in de arbeid die je nog hoopt te gaan verrichten, ook bij de frustraties die je soms oploopt, zoals je schreef, wensen we je al het nodige en 's Heeren nabijheid toe.
Heel veel liefs van ons en denken aan jou..
-
11 Januari 2014 - 23:07
Marinus:
Ha hens,
Mooi verhaal, zo telezen heb je al heel wat cultuurschokken ervaren daar. We zijn trots op je en hopen dat je gauw in de kliniek aan het werk mag. Want dat vind jij het mooist zoals wij weten. Wat mooi om zulk dankbaar werk te mogen doen, zover van huis.
Succes en sterkte de komende tijd hennie.
Groeten,
marinus en alieke -
11 Januari 2014 - 23:51
Joan:
Lieve Henny,
Wat een reis ! Ik ben blij dat je goed bent aangekomen . Je doet in een paar dagen inderdaad heel veel indrukken op. Het is jammer voor je dat je niet in de verpleging kan beginnen want dat is toch je drive, maar dat komt nog wel goed.
Ik wens je veel sterkte met al die enge beesten ( zou niets voor mij zijn ) en doe voorzichtig denk aan je.
Dag Zonnebloem liefs van mij dikke kus xxx -
12 Januari 2014 - 12:01
Bart:
Hoi Hens,
Wat een heerlijk verhaal heb je neergezet!! Ik kan me helemaal inleven hoe jouw indrukken zo allemaal geweest zijn. Geweldig, hoor!! Ik ben blij te vernemen dat je de reis goed hebt doorstaan, want dat alleen is al op zich is al een avontuur.
Ik vind het heel dapper hoe jij met al dat ongedierte omgaat. Valt niet mee voor een vrouw uit een geciviliseerde maatschappij om daarmee kennis te mogen maken.
Ook is het goed om te lezen dat je geen minuut verloren laat gaan voordat jij je eigenlijke werk kan gaan doen. Schuren, verven en naaien, is wel wat anders dan patiënten behandelen. Goed van je!
Zo ben je echt in aanraking gekomen met een heel andere wereld. Houdt die ervaringen goed vast en koester ze.
Ik kijk uit naar je volgende ervaringen. Heel veel succes daar en sterkte met al die huisdieren daar.
Lieve groetjes, Bart -
13 Januari 2014 - 13:17
Marieke:
Ha Henny,
Wat super fijn om wat fijn je te lezen.
En dan ook nog zo lekker enthousiast!! Ik wordt er gewoon blij van als ik het lees.
En ben trots op je!!
Ik wens je heel veel succes en hopelijk heb je nog een hele fijne tijd....
Ik denk aan je...... en zie al weer uit naar je volgende verhaal!
Ik hoop dat je voor veel mensen een zegen zult zijn...
Mocht je al dat schuren en verven een beetje beu worden en zin hebben om je vpk. vak weer op te pakken. Bedenk dan, zelfs hiermee kun je voor andere veel betekenen.
Lieve groet,
Marieke -
13 Januari 2014 - 15:06
Hendry & Henriette Van Duin - Cousijnsen:
Hoi Henny,
Fijn dat de reis goed verlopen is!
Het was leuk om jou verslagje te lezen en we proberen dat te blijven doen!
We wensen je heel veel succes en sterkte toe de komende tijd!
Groetjes van
Hendry & Henriette
Henrick
&
Emma
van Duin - Cousijnsen -
13 Januari 2014 - 21:30
Aart En Corry :
Lieve Henny,
Wat fijn om z'n super mooi en lang, maar ook wel verdrietig (aan het eind, (je zou z'n vrouwtje toch gewoon stiekem helpen? 'k moet er niet aan denken om nog verder te moeten sjouwen!)) verhaal te lezen!
Onze belangstelling blijft gewekt voor nog meer verhalen!
We willen al bijna komen kijken!
Veel sterkte overal mee, en we blijven aan je denken.. hoe kan het ook anders he?
Veel Liefs en een dikke Barneveldse kus van Aart en Corry, Marien, Arend, Maarten en Christianne -
14 Januari 2014 - 11:37
Fam. B. Kleijer:
Hallo Henny,
Fijn om te lezen hoe het met je gaat in Ethiopie.
Je kunt het goed omschrijven, je ziet het zo voor je!
Echt goed dat je gelijk aanpakt met dat schuren en schilderen
en gordijnen naaien.
We hopen dat je binnenkort het andere werk mag gaan doen.
Hartelijke groeten van je familie van de Lion Cachetstraat in Ermelo. -
14 Januari 2014 - 14:55
Henk Binnendijk:
Hoi Henny, mooi beeldend verslag en levendig geschreven maar dat wist je al dat je goed kunt schrijven. Houd je haaks daaro en stuur wel een verslagje uit poldertje Kamerik via de mail. -
14 Januari 2014 - 16:47
Ome Peter En Tante Henrida:
Lieve Henny,
Wat leuk om zo je verhaal te lezen.
Me bewondering voor je is gestegen, ik griezel al bij wat ik lees.
Maar daar ga je ook niet voor, je hoopt zo iets voor je medemens te betekenen, en dat is je wel toevertrouwd!
Wij wensen jou alles wat nodig is om je werk daar te kunnen en te mogen doen!!
Hartelijke Groeten van ons klavertje 5 -
16 Januari 2014 - 10:03
Fam. Van Bloois:
Ha meid, wat een verhaal! Ik neem m'n petje voor je af hoor, zon enorme reis en dan zon cultuurschok;-) Gelukkig ben je nogal ondernemend en niet bang, dus het zal jou wel lukken daar! Leuk om zo met je avontuur mee te leven.. We wensen je heel veel succes, en Gods zegen bij het werk wat je daar doet.. En als de tijd daar is weer een behouden thuiskomst, dan spreken we gauw een keer af!
Groetjes uit Rijssen,
Arjen, Martine en Myrthe -
16 Januari 2014 - 14:23
Jeannette :
Hoi stuk,
Wat een indrukken zeg, geweldig. Een mietje ben je zeker niet, die doen dit niet.
Hoop dat je veel mooie dingen meemaakt.
Geniet er van en doe voorzichtig.
Lieve groet van Jeannette.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
