Verplegende schilders...

Ondertussen is er al weer bijna een week voorbij.
De zondag is hier wel een aparte ervaring. En niet alleen omdat de dienst in het Engels gehouden wordt. Er is veel meer interactie; nu bestaat de gemeente ook maar uit 40 man denk ik. Er wordt bijvoorbeeld een voorstelronde gedaan voor de nieuwkomers (zoals ik ) en er wordt gevraagd of er nog voor speciale ‘dingen’ gebeden moet worden.
’s Avonds wordt er op de compount een preek geluisterd, want ze reizen liever ’s avonds niet, omdat het goed donker is op ’t platteland. Zeker als de maan niet schijnt.

En ik ben fijn over gehuisd naar mijn eigen room. Dat is toch wel lekker hoor. Maar de eerste nacht moest ik wel eerst een sprinkhaan uit m’n bed jagen. Nu kijk ik eerst m’n pyjama’tje en de dekens maar na voordat ik er in stap. Op het moment zitten er ook 3 in m’n kamer, maar ze zijn zo snel… daar kan een taaie Nederlander (die niet meer sport) niet tegen op. Je ziet ze soms niet eens springen.. Dus ik volg de theorie “als ik ze niet zie, zijn ze er ook niet” maar. Dat doe ik in de douche ook steeds. Gisteren kwam Anneke vragen of ik een Pad wilde vangen..Een fiks beest zeg, zo groot als mijn vuist zeker wel.
Als ik ’s avonds mijn sigaretje rook op de ‘veranda’ dan denk ik er ook maar niet over na.
’s Nachts (vanaf 18:30 uur) is het hier een grootste herrie van, ik denk wat wij in Nederland krekels noemen. Dat stopt pas als het weer licht wordt. En soms zit er een heel eigenwijze kraai op de top van een kale boom… hij is zo schor dat je hem een strepsel aan wilt bieden, maar hij is te eigenwijs om te stoppen.

Maandag de 13e een dag vrij. Want Mohammed zijn verjaardag wordt gevierd…ook al zijn hier veel mensen ‘christen’ een vrije dag is natuurlijk nooit weg!
We zijn met een paar naar de stad gegaan; shoppen, Debre Zeit bekijken en ’s middags naar een resort aan 1 van de meren. Erg mooi om boven de berg te zitten en beneden het meer te zien liggen.. en dat terwijl je aan een Pepsi en spaghetti zit. Ik heb een rok en een shirt gekocht. We wilde geld wisselen, maar de banken waren dicht. Toen wilde we een fotoshoot laten maken, in Ethiopische gewaden, maar opeens was dat nergens mogelijk. Alles veranderd wel 50 keer voor dat er iets is gedaan.

Het is wel echt indrukwekkend wat er allemaal in de stad gebeurt!
Hier ligt een man op de straat te ‘slapen’, met zijn hoofd op de stoeprand.. hij leefde nog..maar wat moet je als Hollander dan doen? Is hij onder invloed van een of ander goedje, is hij ziek, is hij neer geslagen (geen wonden te zien gelukkig) of is het gewoon zijn bestaan? Ga je hem geld geven, eten of je flesje water geven, of moet je niets doen?
Je ziet kinderen die steeds om geld vragen en een dansje voor je doen.
Zieke slappe kinderen bij moeders op schoot.
Terwijl je door de stad loopt, wordt er ook constant naar je gefloten, gevraagd om geld, of mannen vragen of je getrouwd bent en of ze je telefoonnummer mogen.. Nu weet ik dat nummer niet uit mijn hoofd dus dat is mooi;)
Ik wijs dan maar naar een Ethiopische dame en vertel hun dat zij veel mooier is.

We gingen met een bajaj (badjads spreek je uit), dat is een omgebouwde taxi op een brommertje, naar het resort. We hadden 30 birr afgesproken, want het was best een eindje. Dat was prima. Eenmaal uitgestapt bleef die man ons maar achteraan lopen en schreeuwen (samen met een collega, want we waren met 2 bajaj’s) dat het te weinig was(dat is het helemaal niet!) maar na een paar honderd meter en veel geschreeuw dropen ze toch maar af. Er liep een Ethiopische meneer achter ons die ons zei dat we het prima gedaan hadden, want Nederlanders betalen altijd te veel.. Maar het gaf me echt wel een naar gevoel.. Soort van ruzie maken in Afrika..mwaah, dat hoeft niet elke dag. De terug weg reden we met een mannetje mee die ‘get’ zat te eten (Dat is een soort plant met drugs, maar waar je aardig wat van moet eten wil het goed werken).. en we mochten met z’n 5-en mee.. dat was proppen en eigenlijk niet mogelijk. Met z’n 3-en voorin, en 3 achterin.. het was wel een erg aardige jongen, maar ik dacht wel elke keer, ziet hij wel alles, en als hij maar op tijd stopt. Want dat verkeer blijft een chaos.. Het blijft elke dag een wonder dat ik nog veilig terugkeer en tot nog toe gezond ben.

Dinsdag lekker aan het verven geweest. Het duurde natuurlijk wel weer 1,5 uur voordat we de gang hadden. Eerst soppen, dat kun je blijven doen, dus daar zijn we maar mee gestopt. Toen verven…maar die verf was zo dik als … vul dat zelf maar in.
Dus wij op zoek naar Kassie Ijob om benzine te vragen, zodat we het wat aan konden lengen.. hij heeft ons keurig geholpen.
Om 16 uur werd het ons wat heet onder de haren…we hebben de hele middag in de zon staan verven.. dat we maar gingen opruimen.Weet zeker dat menig Nederlandse schilder eerder gestopt zou zijn. De verf droogde bijna aan de kwast, maar we hadden goed aangelengd;) We zijn pas gestopt nadat er verschillende mensen hun zorgen over ons mooie blanke velletje hadden uitgesproken. Ze vroegen of we net zo donker wilde worden als hun. Mijn eerst verbrandingen in m’n nek zijn al helemaal aan het vervellen…dus vandaag maar 3 x ingesmeerd.
Voorlopig zijn we nog wel aan het schilderen, we hebben bijna (op 2 m2 na)
de voorkant van de container klaar. Maar dan alleen nog maar met anti-rust. Dus moeten er dan nog 2 x overheen met yellow. Maar nu wordt het al zilvergrijs, dus het lijkt al weer heel wat. Nathan (apotheker) kwam even een hart onder de riem steken; hij vond ons zulke harde werksters, zijn zus zou dit echt nooit!! gaan doen. Nu doet zij misschien dingen die ik nooit zou doen, maar dat weet ik ook niet. Ik zie mezelf nog niet echt met een ezel en 5 jerrycans water gaan putten, een paar kilometer verderop. Alhoewel…. Dat doen meestal de kinderen.. Dat is wel echt zielig om te zien, van af een jaar of 3-4 lopen ze al te sjouwen met was, en water.

Donderdag was 1 van de verpleegkundige weg met een patiënt naar Addis Abeba. Deze vrouw heeft al vanaf februari haar kaak in de klem. Haar mond staat dus al die tijd open. Ze hadden hier al gebeld met een Nederlandse huisarts, maar ze kregen het niet voor elkaar. Maar die vrouw wilde (of kon het niet betalen) naar een ziekenhuis in de stad te gaan. Maar ze kan bijna niet eten, niet praten enz. Ze wordt steeds depressiever, en dat is geen wonder! Als iemand dat in Nederland heeft is een uur al te lang geloof ik. Nu ging Worku mee naar een Kliniek in Addis die gratis behandelingen doet, bepaalde tijden volgens mij. Ik ben benieuwd hoe het afloopt. Ik weet niet of ze behandeld kan worden zonder OK. Het zit nu al zolang vast..misschien is het wel vergroeid. Maar een OK wil ze niet.. ja wat dan?
Vanmorgen was er ook een jongen, erg ziek met hoge koorts. Malaria test en tyfus waren afgenomen, maar hij was te ziek om te houden, hij kon niets binnen houden. Dus moest hij naar Debre Zeit naar het ziekenhuis. ‘Doodziek’ en dan nog 19 km hobbelen achterin de ambulance, over de zandwegen met al die kuilen…het is niet voor te stellen!! Toen hij al weg was, bleek de malaria test negatief te zijn en de tyfus positief, maar 9 van de 10 mensen hebben dat positief, want zij maken daar antistoffen tegen aan omdat de meeste het al wel eens gehad hebben.
Wat zijn wij in Nederland rijk dat er betere gezondheidszorg, wegen en middelen zijn. De Heere maakt onderscheidt waar het van onze kant niet is. Dat is niet te bevatten. De Heere geve maar dat we dat op mogen merken, ook dat wij niet beter verdient hebben.

Ik heb, net als thuis..of niet schattten?.. wat last van opstart problemen. Het gaat later op de dag altijd wat beter. Dus dat is een troost, want mag morgen (woensdag) om 6 uur m’n bed uit om de was in de wasmachine stoppen…We hebben hier namelijk per huisje 2 wasbeurten. En morgen moeten er 2 draaien, dus wordt vroeg opstaan als dat in de ochtend moet en de laatste mag er pas om 10 uur in. Wat zal dat de eerste week thuis heerlijk zijn als ik dat ff niet hoef te doen..hoop dan tenminste dat mama en Johanneke dat weer willen doen;) Ik wil wel nasi koken, dat gaat prima hier.. ze eten soms 3 keer op een dag warm. Ik denk dat ik hier dik vandaag ga…alhoewel het snoepen is echt minimaal. Ze hebben heerlijke geklonterde yoghurt…maar het proéft wel als yoghurt.

Zaterdagmiddag naar Debre Zeit voor de wekelijkse boodschappen en dan volleyballen ze altijd met een groep Nederlanders, om daarna uit eten te gaan, ergens in de stad.
Daar hoop ik volgende week misschien wel wat over te kunnen vertellen.
Het is ondertussen weer zo'n heel verslag. Hoop niet dat ik jullie verveel;)

Veel liefs,
Henny